เศษผมบนที่นอน ปลอกหมอนที่ชายหลุดลุ่ยมา
และคราบน้ำตาบนเสื้อที่เหมือนเพิ่งแห้งไป
ทุกร่องรอยคือความผูกพันอันมากมาย ที่สองใจ เดินทางร่วมกันมา
กี่คำทำร้ายกัน อีกกี่อาการทำร้ายใจ
หักลบเท่าไรยังเหลือความรักในสายตา
ภาพดีดีที่มีต่อกันมันมากกว่า รู้แล้วว่า...ทำไมถึงทนได้
* ไม่ว่าเป็นคืนอ่อนหวาน หรือเป็นวันอ่อนล้า ไม่ว่า...มันจะดี...จะเลวร้าย
** สิ่งเหล่านั้น...ฉันรักมันทุกวินาที แม้วันนี้ เหมือนเธอจะเผลอลืมไป
เพื่อคนรักต้องอดทน เหตุผลมันยิ่งใหญ่ และใจ...ฉันเลือกแล้ว
เคยเดินข้างข้างกัน เคยจับมือกันนั่งร้องไห้
ผ่านช่วงเวลาที่มีความหมายมาด้วยกัน
ช่วงที่ดีที่สุดอาจเลยไปแสนนาน ขอแค่มัน...หล่อเลี้ยงหัวใจได้
(ซ้ำ *, **)
สิ่งเหล่านั้น...ฉันรักมันทุกวินาที แม้วันนี้ เส้นทางไม่สวยดังใจ
เมื่อชีวิตที่ผ่านมา เลือกแล้วว่ารักใคร อย่างไร...ก็จะรัก |
|