เหม่อมองออกไป มองไปที่บนฟ้า
ก็ไม่เห็นแม้ดวงดารา ที่ใครเขาพรรณนา
ว่าสวยงามกว่าสิ่งใด
นับวันผ่านไป ใจก็ยังเงียบเหงา
ก็อาจเป็นเพราะเรา บอกใครเขาเท่าไร
ดาวใดก็ไม่ได้ยิน
แม้รออีกนานแค่ไหน
เสียงที่ส่งไป ก็ไม่ถึงใครสักคน
แม้พยายามฝึกฝน
โห่ร้องสักกี่หน เสียงก็ไม่เดินทาง
ผ่านนภาแห่งความมืดมน
*แต่ฉันก็ยังคงรอ รอ
รอให้เราโคจรมาพร้อมกัน
รอให้ห้วงเวลามีแค่เธอกับฉัน
ท่ามกลางดาวเหล่านั้น
สื่อสารให้ได้ยิน อย่างชัดเจน
**แม้ฉันต้องรออีกนาน นาน
นานเหลือเกิน ที่แรงดึงดูดเรา
และความเวิ้งว้างมันทำให้ฉันเศร้า
เฝ้ารอในวันหนึ่งให้เสียงเดินทางไปถึง
ดาวใด สักดวง
ต้องดังอีกสักแค่ไหน ชัดเจนเท่าไร
ภายใต้ดวงดาวที่เต็มฟ้าอากาศไม่มีค่า
ฉันต้องขอ พร จากดาวดวงใด
แม้มันเงียบเหงาแค่ไหน
เสียงที่ส่งไป ก็ไม่ถึงใครอยู่ดี
แม้ร้องให้ดังจากตรงนี้โห่ร้องสักกี่ที
เสียงก็ไม่เดินทางผ่านนภาแห่งความมืดมน
(ย้อน * , ** , * , **) |
|
ชื่อเพลง: เสียงจากดาวพลูโต