มองดูท้องฟ้ามันช่างกว้างใหญ่
แต่ใจของเธอนั้นมันกว้างกว่า
เพราะฉันอ่อนล้าที่ต้องวนเวียนอยู่ในนั้น
ในคืนและวันสวยงามแต่ไม่จริง
จริง จริง แล้วเธอไม่เคยรักกัน
ฉันเหมือนรู้แต่ทำลืม ลืม มันไป
มีความสุขแล้วกับรักที่ฝันไว้
จนวันเธอไปมันไม่รับความจริง
จบแล้วพอแล้วไม่ต้องหลอกตัวเอง
ให้มันยิ่งเศร้ามันยิ่งซ้ำยิ่งย้ำว่าเธอไม่มีใจ
มือที่เธอเคยกุมอยู่ ทุกทุกคืนที่ร่วมเคียง
มันไม่มีความหมายอะไร
จบแล้วก็ควรให้มันจบ
ยิ่งยื้อก็พบว่ายิ่งเจ็บ
จะเก็บเอาความรักนั้นไว้เพื่อใคร
เมื่อคนที่เราเคยรักอยู่ รักที่เราเคยฝันใฝ่
สุดท้าย มันไม่เคยมีตัวตน |
|