บนทางเดินที่เธอกำลังก้าวไป หนทางมืดมนจนไม่อาจข้ามไป
ไม่มีแรงก้าวต่อ มองไปไกลลิบตาเป็นภูผาชัน คลื่นลมก็แรงจนต้องหยุดก้าวไป เหนื่อยใจและทดท้อ
สายฝนที่ซัดสาดมา (เป็นธรรมดาที่เจอ) มันทำให้ใจเปียกปอน
(บางทีก็ยอมถอดใจ) รอมันให้พัดผ่านไป แล้วจะเจอะกับสิ่งที่ต้องการ
และจะมีสายรุ้งทอแสงประกายงดงาม พาดโค้งไปยังนภาเป็นทางให้เดินสู่ความฝัน เป็นสะพานสายรุ้งที่ทอดไปสุดสายตา แค่เธอยังคงตั้งใจจะไปไม่หยุดเดินตามฝัน ฝันต้องเป็นจริง
ถ้าไม่มีฝนคงไม่มีรุ้งงาม และเธอก็คงไม่เห็นคุณค่าใด กับความฝันของเธอ
เดินไปตามหัวใจตัวเองต้องการ ทุ่มเททั้งใจให้เต็มที่ทุกคราว บอกตัวเองเสมอ |
|
ชื่อเพลง: สะพานสายรุ้ง