รักกันมานานหวานชื่น
ยังหยัดยืนยิ้มแย้มอยู่ด้วยกัน
ยังผูกใจรักมั่นไม่เปลี่ยนผัน
มีหมื่นพันคำหวานประโลมใจ
ในยามนอนนางเป็นหมอนหนุนแอบอิง
อบอุ่นจริงอ้อมอกที่อาทร
ยอมอดโอยยามอ่อนแอแท้มีเธออ้อน
แม่อิงอรอ่อนหวานอิ่มเอมใจ
เพราะว่านี่คือชีวิตจริงมันไม่ใช่ทุ่งลาเวนเดอร์
ไม่มีเธอให้จูงมือในทุ่งดอกไม้
ไม่มีโลกสวย เจ้าหญิงเจ้าชาย
ไม่มีแบบนั้น มีแต่โลกของชายคนนี้ที่จน ๆ
เพราะบ้านฉันก็ต้องผ่อนกับรถอีกคันที่ต้องไปส่งเต้น
ค่าไฟค่าอินเตอร์เน็ตต้องจ่ายทุกเดือนไม่เคยจะว่างเว้น
เคยมีเธอยืนอยู่ข้างกาย สัญญาว่าจะรักจนตาย
วันนี้เธอมาเปลี่ยนไป เพราะว่าฐานันดรทำให้เธออาย
ไม่มีอีกแล้วความรักกลายเป็นผุยผง
คงจะมอดดับลงหยุดเปลวไฟที่ไร้ฟืน
ไม่มีอีกแล้วคนเคยนอนเคียงในยามตื่น
ระทมและกล้ำกลืน ไม่มีเธออีกแล้ว เหมือนวันก่อน
เพราะว่านี่คือชีวิตจริงมันไม่ใช่ทุ่งลาเวนเดอร์
ไม่มีเธอให้จูงมือในทุ่งดอกไม้
ไม่มีโลกสวย เจ้าหญิงเจ้าชาย
ไม่มีแบบนั้นมีแต่โลกของชายคนนี้ที่จน ๆ
จะจับมือเธอแล้วหมุนสามรอบ
เธอนั้นคงจะชอบทุ่งลาเวนเดอร์
สายลมพัดหญ้าจนดอกหญ้าปลิวไหว
ไปบนเนินเขาใหญ่หลายล้านเอเคอร์
ฉันปูเสื่อแล้วหยิบตะกร้าเอาอาหารออกมา
แล้วก็เตรียมดินเนอร์
แต่คงจะเป็น เป็นไปไม่ได้
เพราะว่าผลสุดท้ายฉันได้แต่เพ้อเจ้อ
เพราะว่านี่คือชีวิตจริงมันไม่ใช่ทุ่งลาเวนเดอร์
ไม่มีเธอให้จูงมือในทุ่งดอกไม้
ไม่มีโลกสวย เจ้าหญิงเจ้าชาย
ไม่มีแบบนั้นมีแต่โลกของชายคนนี้ที่จน ๆ
เพราะว่านี่คือชีวิตจริงมันไม่ใช่ทุ่งลาเวนเดอร์
ไม่มีเธอให้จูงมือในทุ่งดอกไม้
ไม่มีโลกสวย เจ้าหญิงเจ้าชาย
ไม่มีแบบนั้นมีแต่โลกของชายคนนี้ที่จน ๆ |
|