ฉันเป็นคนโชคร้าย ที่เดียวดายและสิ้นหวัง
ที่มีก็แค่น้ำตา ที่เคียงข้างฉันให้พ้นข้ามคืน
ไม่มีเหลือ ไร้เรื่ยวแรงจะลุกยืน
บาดแผลที่ไม่เคยลืม ผลักให้ฉันต้องล้มทุกคราว
*อ้างว้างเหลือเกิน ไม่มีสักคนที่เขาจะรักฉันจริง
ต้องอ้อนวอนเท่าไรฟ้าถึงได้ยิน
และฉุดฉันให้พ้นจากตรงนี้
ไม่รู้จะอยู่ยังไง
ต้องทุกข์ทรมานอีกนานแค่ไหน
แค่วินาทีเดียวยังทนไม่ได้
เหนื่อยล้าจนแทบขาดใจ
ฉันเองอยากหลับตาลง
ไม่ขอลืมตาอีกเลยได้ไหม
ถ้าโลกนี้ไม่เหลือใครเข้าใจ
ก็ไม่รู้จะมีลมหายใจเพื่ออะไร
ฉันมีค่าแค่นี้ เศษผงที่ใครก็โยนทิ้ง
ความรักที่คิดว่าจริง คงมีเหลือแค่ในนิยาย
แค่ส่วนเกิน ที่คงไม่มีความหมาย
หากแม้ว่าฉันหายไป คงไม่มีสักคนรู้เลย
(ซ้ำ *) |
|
ชื่อเพลง: คนโชคร้าย